بازگشتِ نشریه‌ی ایران فردا
ج : توقیف فله‌ای مطبوعات که تعداد زیاد روزنامه و نشریه یعنی هفته‌نامه و ماهنامه با هم توقیف شدند، هیچ مبنای قانونی نداشت و اکثر این نشریات بعد از آن به عنوان توقیف موقت توقیف شده بودند و بعد از آن محاکمه نشدند. اما در عین حال اینها همه‌اش به لحاظ حقوقی دیگر مشمول مرور زمان شده. یعنی تمامی این نشریات الان به لحاظ قانونی می‌توانند منتشر شوند. خب مهندس سحابی انگیزه داشت که نشریه را در بیاورد اما در عین حال به عمر مهندس سحابی متاسفانه قد نداد. یعنی این مطلب مال چهار پنج سال پیش است. حالا این امکان فراهم شده که شاید تحمل شود مجله با یک تیم جدید به اصطلاح روزنامه‌نگاری. چون بخش زیادی از دست‌اندرکاران مجله حالا چون برخی مثل شهید صابر، مرحوم مهندس میرزاده و اینها در بین ما نیستند و برخی دوستان در زندان هستند. آقای مدنی دبیر سرویس اجتماعی بود. آقای زید‌آبادی دبیر سرویس خارجی بودند و برخی هم تحت احکام سنگین دادگاه انقلاب هستند.
ج : این را نمی‌شود الان یک خط مشی تلقی کرد. باید گذاشت چند شماره مجله دربیاید. در همین شماره هم دوستانی مثل آقای دکتر پیمان مقاله دارند و همینطور خانم صابر. بخش ویژه‌ای در رابطه با مرحوم مهندس سحابی، هاله سحابی مطرح شده. اما این که چقدر دوستان ما امکان دارند شرایط تحملشان کند، این را باید در آینده دید. به هر حال این صداها صدای بخش محذوف جامعه است و دوستان ما هم با وجود این که خودشان هم جزو این بخش هستند به هر حال به دیگر طیف‌ها هم اگر تریبونی داشته باشند تریبون خواهند داد. متاسفانه در همین یکی دو روز ما می‌بینیم جوسازی شدیدی علیه مجله‌ای که برخی مطالبش شاید آرام‌تر و محتاطانه‌تر از برخی مقالات دیگری باشد و مطالب دیگری باشد که در دیگر نشریات منتشر می‌شود و روزنامه‌ها… ببینیم چقدر جوسازی می‌کنند و این نشانگر این است که به هر حال جریان مقابل نمی‌خواهد هیچ صدایی را تحمل کند.
ج : افراد خوب شناخته‌شده جریان را من اسامی‌شان را بردم. برخی خارج از کشور هستند و برخی دوستان دیگر که شورای سردبیری ما بودند، مانند آقای دکتر رییسی و دیگران خب احکام سنگینی دارند. برخی دوستان هم به هر حال در شورای سیاست‌گذاری نشریه بایستی نقش‌آفرینی کنند. اما به نظر می‌رسد که تضمین امنیت مجله و اینکه بتواند استمرار داشته باشد با این نوع صورت‌بندی و تیم‌بندی روزنامه‌نگاران بیشتر تضمین بشود. هرچند ما امیدواریم که به هر حال دوستان ملی‌مذهبی که روزنامه‌نگار و دست به قلم هم تویشان بسیار زیاد است، آنها هم این فرصت را داشته باشند و این شرایط برایشان فراهم شود که آنها هم بتوانند حرف‌هایشان را بزنند.
