علیه تحریم دارویی
اگر وضع و اعمال تحریم‌ها نوعی جنگ سرد باشد، تحریم دارویی نوعی جنایت جنگی است. این نکته آن‌قدر بدیهی است که هر عقل و وجدان سلیمی به محض تصور تصدیقش می‌کند.
در سال آخر دبیرستان در زمان شاه مجبور شده بودم به آمریکا بروم، سر کلاس تاریخ، معلم از ما دانش‌آموزان پرسید: آمریکا در پایان جنگ جهانی دوم معتقد بود اگر از بمب اتم استفاده نکند جنگ با ژاپن به درازا می‌انجامد، نظر شما چیست؟ من برخاستم و گفتم: این یک جنایت جنگی بود! معلم کمی به فکر فرو رفت، اما او نیز بلند شد و برای تشویق یک نمره ۲۰ توی دفترش وارد کرد. اکثر مردم آمریکا را مردمانی ساده، پاک‌دین، عملگرا، غیراشرافی و غیرنژادپرست (به ویژه در حوزه زبانی) و از این رو با قدرت جذب بالا، می‌یافتم. تمدن نوپای آمریکا در آنِ واحد مذهبی‌ترین و لاییک‌ترین کشور غربی است. اطلاعات عمومی مردم آمریکا اما، باوجود برخورداری از بالاترین تجهیزات اطلاعاتی، بسیار اندک است و این نکته را همه می‌دانند. شیادان سیاسی و تجاری و… از این نقطه ضعف بسیار خوب می‌توانند سوءاستفاده کنند. ملت‌ها در اصل مشکلی با یکدیگر ندارند. کارگزاران نظام‌های سیاسی، واسطه‌های اقتصادی و دلالان مافیایی‌اند که موجبات اجحاف و فاجعه و جنگ‌افروزی و جنایت را فراهم می‌آورند، زیرا منافع کلانی در این بازار آشفته و آلوده نهفته است. مخالفت و مبارزه متقابل میان مسئولان سیاسی و نظامی دو طرف چگونه می‌تواند تحمیل شرایط نکبت‌بار بر ملتی و ارتکاب چنین «جنایات جنگی»، مانند تضییق مبادله دارو و درمان، را توجیه کند؟ درمورد کامپیوتر و اینترنت و… گفته بودند تحریم‌ها به ضرر اطلاع‌رسانی به مردم است و تحریم‌ها برداشته شد. در مورد دارو اما با این‌که در ظاهر می‌گویند تحریمی در کار نیست، کمبود و گرانی عمومی در این زمینه به شکل روزافزون محسوس و مشهود است. تمامی مسئولان مانع‌تراشی و سودجویی ممکن و محتمل در مسیر مبادله آزاد و قانونی و بین‌المللی دارو و درمان باید به جرم «عدم امداد به اشخاص و بیماران در معرض خطر مرگ»، یکایک، به دقت شناسایی و کشف و افشا و مجازات شوند. چیزی بیشتر یا کمتر از این و به جز این، آیا می‌شود گفت و نوشت و خواست؟
